ما ابزار خدایی نداریم که خدایی کنیم.
همه چیز ما ناقصه , ما از خیلی چیزها علم نداریم.
ما فقط میتونیم بندگی کنیم.
(به نقل از حاج آقا سرلک, برنامه امشب , چهارشنبه شب ,30 اردیبهشت ماه )
بعد خواب عصرگاهی, یادم افتاد که امروز کلاس مجازی وبلاگ نویسی شروع میشه.
اسم ننوشته بودم. اما در قسمت نظرات نوشته بودند با کد طلبگی به عنوان مهمان وارد بشیم.
هنوز یه ساعتی تا پایات کلاس مونده بود. نیم ساعت طول کشید تا وارد کلاس بشم .
برای من که تا حالا وارد کلاس مجازی نشده بودم تجربه جالبی بود. حرف های استاد و وجود دوستان طلبه در کلاس,محیطی واقعی برای انگیزه و رقابت در نویسندگی ایجاد می کرد.
استاد چند تا تمرین داد تا جلسه بعد تمرین نویسندگی داشته باشیم.
خیلی وقته دست نویس هام رو کنار گذشتم و از فضای نوشتن دور شدم.
فکر میکنم وقتشه دوباره وارد گود بشم و ببینم می تونم باز از پس آفرینش متنی با جادوی کلمات بربیام یا نه.
چه قد هوای امروز به نوجوانی ام نزدیک شده. فکر کنم جادوی کلمات دوباره در حال زنده شدن اند.
مفضل بن عمر گفت: از امام صادق (ع) شنیدم که فرمود:
«هان!به راستی که خدا شیعه ما را از شش چیز بدی نگاه داشته است؛
آزمندی به سان فزون خواهی کلاغ, زوزه کشیدن به سان زوزه سگان, با او لواط کنند, زنازادگی, صدقه خواهی از مردم».
الخصال / ج1/ ص 467