دست نوشته های یک طلبه بانو

امروز چهارم شعبان است.

سالروز تولد فرزند دلبند امام علی (علیه السلام) و ام البنین  (سلام الله علیه).

بچه که بودم تصور این مرد, برایم  عموی مهربان  و آب آور اهل حرم بود در صحنه کربلا ..

نوجوانی ام  اورا حامی حسین (ع) و دشمن شمر می دانستم.

و حالا که بزرگ تر شده ام برایم تجسم یک حقیقت است و آن تسلی و قوت قلب حضرت زینب (س) است در

صحنه کربلا..

هر جوری که بروم و برگردم و نگاهش کنم او را وسط صحنه کربلا میبینم ؛ انگار از اول تاریخ همان جا ایستاده, با

همان دست ها ی بریده و مشک پاره پاره شده…

رورهای اولی که سوریه تحت حمله داعشی ها بود , غم تلخی بر جانم سایه می انداخت و فکرم این بود که نکند

دست آلوده این قبیله نامشروع به حرم حضرت زینب (س) برسد و بخواهند جسارتی کنند که آن روز برای غیرت

شیعه , پایان تاریخ خواهد بود.

بعدها که نام شهدای مدافع اهل حرم به گوشم خورد, انگار بار سنگینی از وحشت و اندوه بر زمین نهاده بودم.

مخصوصا که شعارشان (کلنا عباسک یا زینب (س) ) را میشنیدم از کسانی که در وبلاگ ها و سایت ها و رسانه

ها تحت عنوان مدافعین اهل حرم به زبان می آورند.

 این روزها بیشتر درک میکنم قوت قلب بودن حضرت عباس (ع) را برای زینب(س) .هزار سال دیگر هم بگذرد غیرت

قبیله عباس(ع) مدافع حضرت زینب (س)  از دست های پلید و نامشروع خواهد بود.

این را بدن های معطر شهدای مدافع حرم که هر بار از سوریه بر می گردند و در کربلا طواف می شوند فریاد

می زند.