دست نوشته های یک طلبه بانو

یکی از خواص  عجیب ماه مبارک رمضان تمایل عجیب جمعی به انجام امور معنوی است ..

حتی بر خلاف سایر ماه ها چه بسا تظاهربه دین داری هم کثرت می یابد.حتی این تظاهر هم عمل حسنه ای

به نظر می آید که غالبا از احترام به ماه مبارک و هیبت این ماه سرچشمه می گیرد( گرچه ما جنبه ریاکارانه بودن

عمل را هم محتمل می دانیم که باز بهتر از تظاهر به عدم دین داری با نیت خالصانه است!!..).

غرض از عرض این مطالب, اشاره به برگزاری دسته های بزر گ جمع خوانی قرآن کریم است که در ماه مبارک,

شورو حرارت بیشتری از سایر ماه ها دارد.

با خودم فکر می کنم , ماه رمضان می تواند با این ظرفیت روحی که در انسان ایجاد می کند,آغاز یک تصمیم

معنوی و مبارک برای بقیه ایام پیش رو باشد وآن تصمیم انس جدی تر با کلام الهی است که راهنمای صراط

مستقیم هدایت بشر است.

از سر جو گیری هم که باشد تاتنور داغ است باید نان  را چسباند و بهانه دست نفس محترمه نداد

که این جور وقت ها فقط اصل غافلگیری نفس در لحظه, بهتر می تواند اموراین چنینی را پیش ببرد.

با خود می گویم :روزی حداقل یک صفحه قرآن خواندن نه توانی چندانی از آدم می برد و نه زمان چندانی..

خدایا, تا هست از این جو ها و جو گیری ها  باشد و از این حالگیری های از نفس خود مطمئنه ی نفس اماره ….