دست نوشته های یک طلبه بانو

 ماه شعبان همسایه دیوار به دیوار و برادر تنی ماه رمضان است یک جورهایی؛ از بس که در توصیف روزه و نماز و عبادتش ائمه سخن گفته اند.

بدجوری هم وسوسه انگیز است ثواب های اعمال مستحبی این ماه که برویم سمت خدا جهت معاشقه و دل بری ..

یه طوری که نا اهلش نشنود می گویم: یک بار نیمه شب که همه خوابند بیدار شو و توی همان رختخواب در حالی که دراز کشیده ای ,

سری به  مفاتیح الجنان موبایلت بزن یا کتاب چه دعا را بگیر زیر نور ماه ویواشکی ,قسمت مناجات شعبانیه اش را پیدا کن و شروع کن

یواشکی تر به زمزمه کردن.

نمی گویم همان شب اول یهو خودت را در طبقات فوقانی عرش میبینی..

اما کم کم اش این است که یه جوریت می شود.

یه جور عجیب غریب..

بسته به پاکی روحت این عجیب غریبگی بیشتر هم می شود. نمی توانم توصیف کنم چه جوری است , چون هرکس با خدا یه طوری خط می گیرد.

من که  خیلی وقت نیست  از دوران جاهلیت ام هجرت کرده ام ؛ به اندازه راه رفتن ام با حرف های خدا  در  این ایام طلبگی , مزه اش کرده ام.

اما خب همیشه تلخی حسرت از غفلت هام مثل یه داغ بر دلم می ماند و تا یوم الحسرت آن ور عالم هم, با خودم نگه اش می دارم.

با خودم عهد کرده ام گوش شیطان کر,  امسال تمام ایام ماه شعبان را هر صبح مناجات شعبانیه بخونم به عقده تمام سالهایی که از این

مناجات فقط اسمی شنیده بودم و لذت درکش مال از ما بهتران بود..

به خدا حیف است که طلبه باشی و این ماه شعبانی مفت از دستت برود.

نمی گویم تمام اعمال ماه شعبان؛ اما خداوکیلی این مناجات شعبانیه را یک بارهم شده با تمام دلت,  آن هم در خلوت که اثرش بیشتر است تجربه کن.

مطمئن باش دست خالی برت نمی گرداند.

فقط بی زحمت نشستی پای بساط این دعای دلبرانه, حتما برای فرج امام زمان (عج) هم دعا کن که دیگر واقعا اوضاع جهان دارد بی وجود

او کشنده می شود.

التماس دعای زیاد…