دست نوشته های یک طلبه بانو

کم کم به آستانه شب های قدر نزدیک می شویم.

از آن شب های خاص که هرکسی به اندازه بضاعت قلبی اش اتصال می گیرد و دعا به آسمان می فرستد به قصد اجابت شدن.

ازآن شب هایی که همه شکلها و رنگ های آدمیان کنار همند و زبان ها مشترک  می شوند در فریاد زدن آفریدگار هستی .

وقتی که فرشته های آسمانی همنشین زمینیان می شوند و زمینیان بوی آسمان می گیرند به ندای بک یا الله…

دیگر غریب نیست هم نشین شدن حجاب های رنگ رنگ زنانه در محفل دعا از شدت هم آغوشی تنگاتنگ  نیایش و اشک .

 همه انگار با تمام نقص های ظاهر و باطن شان, در تلألؤ  کامل ترین شب عاشقانه های عالم,بوی ماه می گیرند.

و  لب ها , همه, قرآن به دست خواندن کلمات ناشنیده اند از شدت هیجان بندگی کردن.

دست های دلم از حالا,بالاگرفته است خواستن های ناتمامش را از شش جهت هستی …

باید در تدارک خواستن های بهتری  در این شب های تا سحر, استجابت  باشم.