دست نوشته های یک طلبه بانو

موقعی که حضرت آدم از بهشت بیرون می آمد, کلمه طیبه «بسم الله الرحمن الرحیم» به زبان آورد, جبرئیل گفت:

ای آدم کلمه بزرگی گفتی, صبر کن شاید خدا تو را رحم کند.

ندا رسید: ای جبرئیل رحم من کم نیست, اگر امروز او را رحمی کرده باشم, بریک نفر کرده ام؛ ولی فردا آدم روی بر

بهشت نهد و هزاران عاصی از فرزندان همراه داشته باشد, آن وقت بر ایشان رحم کنم تا وسعت رحمت من آشکار

شود.

اولین جایی که خدای متعال, حضرت آدم را در آن فرود آورد, منطقه دحناء بود از سرزمین هند.

برگرفته از کتاب(پیدایش اولین ها/ عمران علیزاده).